Technologie heeft geen politieke aandacht in Europa. Het zijn niet alleen drukke politieke agenda’s die een blokkade vormen voor zowel het erkennen van het belang van de wereldwijde digitalisering, alsook de wil om daar sturing aan te geven. Er zijn simpelweg voor zowel grote als kleine landen belangen om iets relatiefs nieuws als “technologie” of “digitalisering” vooralsnog geen plaats in de Europese politieke arena te geven. Net zoals het in het bedrijfsleven zekere twee a drie decennia heeft geduurd voordat een IT afdeling voor vol werd aangezien, zo is het in politiek Europa ook. IT, technologie, digitalisering en alles wat daarmee te maken heeft werd en wordt op politiek niveau nauwelijks serieus genomen. Jazeker er zijn allerlei nieuw “techniekjes”. Jazeker, er moet hier en daar wat meer gedaan worden aan cybercriminaliteit (heeft u uw firewall op orde ? Goed opletten hoor !). Maar het besef noch erkenning dat de digitalisering in en van de wereld een absolute tsunami is die op dit moment letterlijk alles wereldwijd in alle samenlevingen op zijn kop aan het zetten is ? Die erkenning bestaat er politiek totaal niet. Althans niet in Europa. Maar wel in de VS en China, die daarom niet voor niets in een heftig technologieconflict zijn beland. En juist die digitale ontkenning gaat Europa op dit moment lelijk opbreken. Geen Europese Techgiganten, geen Europees digitaal veiligheidsbeleid, geen uniforme wetgevingen van lidstaten op digitaal gebied, geen aandacht voor ontwikkeling van e-skills of digivaardigheden, wel tal van defensieve acties tegen Techgiganten.
Geen politieke wil de Digitale Tsunami te erkennen. De wil dat te erkennen of te accepteren ontbreekt, want dat zou er toe leiden dat de politieke agenda’s moeten worden omgegooid. Anders dan bij het klimaat probleem – waarvan de ernst wel is doorgedrongen maar ondanks dat de maatregelen ronduit mager zijn – is het belang noch de ernst van digitalisering als “game-changer” van de maatschappelijke orde echt doorgedrongen tot de politiek.
Maar Digitale Tsunami dendert door.
En toch dendert die digitale tsunami inmiddels door over de wereld. Naar miljarden mensen die “plotseling” verbonden zijn. En die vragen gaan stellen en wensen hebben. Met een oorverdovende toename van cyber criminaliteit die uit de hand dreigt te lopen. Met nieuwe technologieën waarmee je voor een appel en een ei mensen kunt transformeren of digitaliseren, zoals te zien is in de meest ruige science fiction films. Met techgiganten die met data stofzuigers alle beschikbare data opzuigen voor hun maatschappij vervormende algoritmes en die in tomeloze vaart wereldwijd business ketens omgooien, nationale bedrijven opkopen of overbodig maken. De wereld wordt massaal gedigitaliseerd, maar dat wordt niet opgemerkt door degenen die het Europese beleid dicteren.
Digitale Tsunami is niet in control
Het erkennen van het belang, de mogelijkheden alsook de risico’s van digitalisering zou het huidige politieke landschap namelijk compleet veranderen. Je zou dan, net zoals voor het klimaat probleem, totaal nieuwe beleidslijnen moeten opzetten. Tal van geldstromen zouden gewijzigd moeten worden. Het resultaat van de digitale ontkenning is dat op vrijwel alle beleidsterreinen nationale overheden – alsook Europa als geheel – op dit moment compleet achter de feiten aanlopen, want via het internationale digitale krachtenspel komen er vrijwel dagelijks nieuwe technologieën, Apps, oplossingen, digitale bedrijven, die weer allerlei zaken op zijn kop aan het zetten zijn. En waarmee helemaal niets gedaan wordt. Hoe lang kunnen de verantwoordelijken de wereldwijde digitale tsunami nog ontkennen of zeggen dat digitalisering onder controle is terwijl dat duidelijk niet zo is ?
